Hapje stapje
Tien tot dertig kilometer per dag over verschillende ondergronden en foerageren op verschillende hoogtes. Het is een utopie om te denken dat we onze paarden in Nederland kunnen houden zoals paarden die in vrijheid leven. Maar dat betekent nog niet dat een stal of postzegelpaddock een goed alternatief is.
Huisvesting en beweging zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met beweging bedoel ik overigens niet je paard een uur per dag trainen, in de stapmolen zetten, longeren of wandelen als het de overige tijd op stal of in een kleine paddock staat. Als ik denk aan beweging, zie ik paarden voor me die 24/7 buiten lopen. Die zelf kunnen kiezen of ze buiten zijn of van de schuilstal gebruik maken. Paarden die van voerplek naar waterpunt bewegen. De ene voerplek vanaf de grond, een andere wat hoger, een volgende waar rek- en strekoefeningen voor nodig zijn. Onderweg wordt gerust, gegroomd, een sprintje getrokken en geslapen. In groepsverband uiteraard. Het liefst op zoveel mogelijk oppervlakte maar dat is niet altijd even makkelijk in ons land.
Nederland is inmiddels al behoorlijk bekend met de termen ‘paddock paradise’, 'paardvriendelijke huisvesting' en paardentuin. En hoewel daar ook nadelen aan kunnen kleven - denk aan modderige paden door teveel paarden op een te klein oppervlak of paarden die van hooiplek naar hooiplek ‘bewegen’ - zijn er ook een hoop voordelen te noemen. Een heel belangrijke is beweging. Een track kan je uitdagend maken door beplanting, een heuvel en zelfs een poel of wadi. Met veel verschillende voerplekken (op verschillende hoogtes) moeten paarden meer bewegen. Door niet steeds dezelfde voerplekken te gebruiken maar af te wisselen gaan paarden meer op zoek. Met het aanbieden van takken en het plaatsen van eetbare struiken, planten en kruiden daag je paarden uit te gaan ontdekken wat er allemaal bij elkaar te scharrelen is.
De ondergronden van een de huisveting kunnen verschillen. Denk aan zand, klei, lava, grind, paddocktegels, rubber matten, stoeptegels en zelfs betonplaten kan je er tegenkomen. Verschillende ondergronden hebben in de meeste gevallen een positieve invloed op de hoeven. Door niet alleen op zachte ondergronden te lopen maar bijvoorbeeld ook op grind en lava zal je paard wennen aan meer uitdagende ondergronden. Als wij zelf met onze blote voeten over het gras lopen voelt dat best prettig. Een grindpad is wat minder gemakkelijk. Voor paarden is dat vaak niet anders. Maar we verwachten wel dat ze het gewoon even doen als we eropuit gaan. Moeten we ze daar dan niet een beetje bij helpen?
Buiten het feit dat uren op stal of in een kleine paddock staan onwaarschijnlijk saai - en dus mentaal zwaar - is voor een paard, komt het zijn hoefgezondheid zeker niet ten goede. Langdurig stilstaan zorgt ervoor dat de doorbloeding in de voeten niet optimaal is. Beweging zet de werking van het hoefmechanisme in gang. Dat zorgt op zijn beurt weer voor toevoer van voedingstoffen en zuurstof en afvoer van afvalstoffen. Die afvoer van afvalstoffen is erg belangrijk. Ze kunnen zich ophopen en verschillende problemen veroorzaken. Ook aan de hoef. Denk aan mok, rotstraal, schimmels en hoefbevangenheid. Van veel stilstaan kunnen de voeten van je paard behoorlijk veranderen - in negatieve zin. Van veel buiten zijn en bewegen over verschillende ondergronden veranderen ze overigens nog veel meer, maar dan in positieve zin.
