Hij eet grassen, kruiden, mossen, takken, bladeren, wortels van planten, fruit, noten, aarde, klei en zaden.
Hapje stapje.
Als je paard zich kon gedragen zoals hij dat in vrijheid zou doen, was dat wat het deed: hapje, stapje. Een paard in vrijheid legt 10 tot 30 kilometer per dag af om aan zijn voeding te komen. Hij eet grassen, kruiden, mossen, takken, bladeren, wortels van planten, fruit, noten, aarde, klei en zaden. Hij besteedt 16 tot 18 uur aan het bij elkaar scharrelen van zijn kostje. Een uitgebalanceerd kostje waar zijn spijsvertering voor gemaakt is en waar hij al zijn voedingsstoffen uit kan halen. Verschillende, veelal vezelige structuren die ervoor zorgen dat je paard goed en langdurig kauwt. Daarmee neutraliseert het zijn maagzuur. Je paard maakt namelijk continu maagzuur aan. Als hij een tijd niet eet - 2 tot 4 uur kan al lang zijn - krijgt hij last van maagzweren. Een vervelende aandoening die ook nog eens heel pijnlijk is voor je paard.
Om het de mens gemakkelijk te maken, zijn er een hoop voeders op de markt. Voor jonge paarden, voor oude paarden, sportpaarden en paarden die weinig suikers en zetmeel mogen. Slobbers, muesli’s, sportbrokken, balancers, enzovoort. Daarnaast bestaan er nog ontelbaar veel supplementen. Supplementen die (in mijn ogen) vaker gemaakt worden voor het goede gevoel van de eigenaar dan het welzijn van het paard. Voeding en supplementen die niet samengesteld zijn uit de natuurlijke voeding die je paard normaal gesproken zou eten. Lees de etiketten maar eens goed. Veel ingrediënten zijn enkel nodig om een brokje te persen of het product smakelijker te maken. Die ingrediënten zijn niet perse gezond voor je paard. Sterker nog, ze kunnen een negatieve invloed hebben op diens darmflora.
Wist je dat er 151 (!) verschillende benamingen zijn voor suiker? Niet iets dat in het voedingslijstje van het vrije paard voorkomt. Wel als natuurlijk ingrediënt, maar niet als toegevoegd (kunstmatig) bestanddeel.
En dan hebben we nog het ruwvoer. Eigenlijk zou je daarmee moeten beginnen. Het is de grootste (95-98% van het dieet) en daarmee de belangrijkste voedingsbron voor je paard. Ruwvoer heb je in alle soorten en maten. Hooi, voordroog, kuilgras, stro, luzerne en timothee. Voor oudere paarden wordt geweekte grasbrok ook wel gebruikt als basisruwvoer. Mijns inziens is hooi, onverpakt, de beste basis als ruwvoer voor je paard. Op veel plekken zie ik echter dat voordroog en soms zelfs kuilgras aan paarden wordt gevoerd. Het is goedkoper en de opslag is makkelijk omdat het in plastic verpakt zit. Maar wegen de voordelen van het opslaan op tegen de nadelen voor het paard?
De meeste paarden in Nederland staan nog regelmatig lekker op de wei. Soms een paar uurtjes per dag, soms 24/7 en soms ook helemaal niet. Veel Nederlandse weilanden bestaan uit raaigras. Dat is sterk, groeit snel en barst van de voedingsstoffen. Uitermate geschikt voor… koeien. Zij leveren topsport en hebben die voeding nodig. Paarden hebben meer behoefte aan vezelige, niet al te rijke grassen met meer variatie in soorten en aanvulling van kruiden en andere gewassen.
Als de spijsvertering van je paard de verwerking van suboptimale voeding niet aan kan, uit zich dit in de huid, haren en hoeven. Jeuk, eczeem, bultjes, een doffe vacht die moeizaam wisselt. Maar ook: groeiringen in de hoeven, gevoelig lopen en hoefbevangenheid! Continu vieze ogen, diarree of water bij de mest vormen eveneens signalen om de voeding eens goed onder de loep te nemen. Niet zelden mag er iets veranderen in het rantsoen. Evenzo vaak ‘mag het wat minder’. Met kleine aanpassingen kom je vaak al een heel eind.